3

سال‌های سال پیش که تلویزیون یه سریال پخش می‌کرد که یکی از نقش‌ها یه جعبه پر از انواع دوا(!!) داشت و هر وقت اون یکی نقشه عصبانی ، ناراحت ، شوکه و ... میشد به تناسب یکی از دواها رو می‌ریخت تو آب و به خورد طرف می‌داد و تمام! به تنظیمات کارخونه برمی‌گشت و ریلکس میشد! فکر می‌کنم چنین چیزی توی زندگی واقعن نیازه و اگه بود معرکه میشد! یا لااقل حالا که دکمه ریستارت نداریم لااقل چن تا دکمه واسه اینطور کارا می‌ذاشتن. به نظرم آپشن های خیلی بیشتری برای تحمل و گذران این زندگی نیازه. خیلی بیشتر از این از اینکه ما داریم... 3...

به دریا می‌نگریم که دیگر دریا نیست به ابر و پرندگان دریایی هیچکدام همان نیستند که بودند مثل ما که دیگر همان نیستیم +++ در گوش ما گفتند دریای دیگری هست آبی‌تر و پرندگانی خوش صداتر در گوش ما اکنون پنبه‌ای است که جز صدای همین پرندگان نمی‌شنود و در چشم‌مان جز آبی همین دریا درخشان نیست 3...